جذابیت‌های اولیه معاملات سهام روی زنجیره

با نزدیک‌شدن به سال ۲۰۲۶، شتاب برای انتقال بازارهای سهام به روی زنجیره (On-Chain) تنها در حال افزایش است. وعده‌ی معاملات ۲۴ ساعته و ۷ روز هفته و تسویه‌ی تقریباً فوری در سطح جهانی، توجه بازیگران اصلی بازار را به خود جلب کرده است. آنچه قبلاً پشت زیرساخت‌های پیچیده‌ی کارگزاری‌ها قفل شده بود، امروز توسط حامیان این فناوری به عنوان «نوسازی» بازارهای مالی مورد ستایش قرار می‌گیرد. توکن‌سازی سهام، در عمل، یک آزمایش جدید در ساختار بازار است که پیامدهای آن بسیار فراتر از صرفاً ایجاد راحتی بیشتر است.

سرعت و کارایی بی‌سابقه در تسویه معاملات

یکی از جذابیت‌های اصلی معاملات سهام روی زنجیره، سرعت تحول‌آفرین آن است. در مدل سنتی، فرآیند تسویه معاملات سهام ممکن است روزها طول بکشد (مانند سیستم T+2). اما سهام توکن‌شده روی بلاک‌چین می‌توانند معاملات را تقریباً در لحظه تسویه کنند. این سرعت نه تنها چرخه‌های دست‌وپاگیر مرتبط با این شکل از تجارت را کاهش می‌دهد، بلکه سرمایه را سریع‌تر آزاد می‌کند تا بتوان از آن استفاده بهینه‌تری کرد. تحلیلگران مجمع جهانی اقتصاد نیز بر مزایایی مانند تسویه قابل پیش‌بینی و کاهش هزینه‌های تسویه حساب تأکید کرده‌اند.

دسترسی دموکراتیک و جهانی به بازارهای سهام

بلاک‌چین مرزهای جغرافیایی را کمرنگ می‌کند. معاملات روی زنجیره، دسترسی به بازارهای سهام را به پدیده‌ای جهانی تبدیل می‌کند و نه لایه‌بندی بر اساس جغرافیا. برای اولین بار، سرمایه‌گذاران خرد نیازی به یک واسطهٔ حضانتی (Custodial Intermediary) برای دسترسی به سهام شرکت‌های بزرگ و معتبر (Blue-Chip) به صورت جزء‌بخش‌شده (Fractionalized) ندارند. این امر موانع jurisdicتی را کاهش داده و به سرمایه‌گذاران فرامرزی امکان می‌دهد با سهولت بیشتری در بازارهای مختلف مشارکت کنند. ویژگی مالکیت جزئی نیز سرمایه‌گذاری با مبالغ کم را ممکن می‌سازد که خود به دموکراتیک‌تر شدن بازار کمک می‌کند.

قابلیت برنامه‌ریزی و شفافیت ذاتی

از دیگر جذابیت‌های این فناوری می‌توان به قابلیت برنامه‌ریزی برای اقدامات شرکتی (Programmable Corporate Actions) اشاره کرد. مکانیک معاملات در این سیستم بر اساس قراردادهای هوشمند (Smart Contracts) طراحی می‌شود که می‌توانند منطق از پیش تعریف‌شده‌ای را برای رویدادهایی مانند پرداخت سود سهام یا برگزاری مجامع به صورت خوداجرا پیاده‌سازی کنند. شفافیت ذاتی دفتر کل توزیع‌شده (Distributed Ledger) نیز امکان ردیابی هر دارایی توکن‌شده و تاریخچه معاملات آن را فراهم می‌آورد که می‌تواند به کاهش اختلافات و هزینه‌های آشتی حساب (Reconciliation) منجر شود.

جمع‌بندی: جذابیتی که نیازمند زیرساخت است

در نهایت، جذابیت‌های اولیه معاملات سهام روی زنجیره — از سرعت و دسترسی جهانی تا شفافیت و برنامه‌پذیری — غیرقابل انکار است. این فناوری پتانسیل تبدیل شدن به یک ارتقاء اصیل برای بازارهای مالی را دارد. با این حال، این سرعت و کارایی بدون حکمرانی مناسب و حفظ چارچوب‌های نظارتی — شامل حضانت، افشای اطلاعات و حاکمیت شرکتی که زیربنای بازارهای قانونی موجود هستند — می‌تواند برای همه طرفین درگیر یک پیروزی پوچ باشد. پتانسیل واقعی معاملات سهام روی زنجیره تنها زمانی محقق می‌شود که محافظت‌های نقدینگی، حضانتی و قانونی از بازارهای عمومی آزموده‌شده، به دنیای توکن‌ها منتقل شود. توکن‌سازی باید بازارهای سهام را ارتقا دهد، نه اینکه آنها را توخالی کند.

لزوم حفظ چارچوب‌های نظارتی

توکن‌سازی سهام: نوآوری در سایه‌ی قوانین موجود

توکن‌سازی سهام و انتقال معاملات به روی زنجیره (On-chain) به عنوان یک انقلاب دیجیتال در بازارهای مالی سنتی شناخته می‌شود. این فناوری وعده می‌دهد که با استفاده از بلاکچین، معاملات را به صورت ۲۴ ساعته و در سراسر جهان با تسویه‌ای تقریباً آنی ممکن سازد. شرکت‌های بزرگی مانند نزدک در حال همکاری با نهادهای نظارتی برای راه‌اندازی و لیست کردن سهام توکن‌شده هستند. با این حال، این نوآوری به هیچ‌وجه به معنای حذف نیاز به قوانین و مقررات بازارهای مالی نیست. در واقع، توکن‌سازی سهام یک آزمایش جدید در ساختار بازار است، اما با پیامدهایی که فراتر از راحتی و سرعت عمل می‌رود. اگر این صنعت بدون رعایت انضباط لازم به پیش برود، انتقال به معاملات روی زنجیره می‌تواند منجر به حذف حمایت‌هایی شود که بازارهای عمومی را قابل اعتماد کرده‌اند. بنابراین، چارچوب‌های نظارتی موجود نباید قربانی جذابیت‌های فنی این فناوری شوند.

ضرورت انتقال کامل حقوق و مکانیسم‌های حفاظتی

برای اینکه توکن‌سازی سهام یک ارتقای واقعی باشد، باید تمامی حقوق و حمایت‌هایی که سرمایه‌گذاران در بازارهای سنتی از آن برخوردارند، به معادل‌های دیجیتالی آنها ترجمه شود. این به معنای طراحی دقیق قراردادهای هوشمند (Smart Contracts) است که مکانیک معاملات را پایه‌ریزی می‌کنند و در عین حال، مبانی اصلی چون حفاظت از دارایی (Custody)، افشای اطلاعات (Disclosure) و حاکمیت شرکتی (Governance) را حفظ نمایند. یک سهام توکن‌شده باید حقوق واقعی سهامداران، از جمله ادعاهای قابل اجرا برای سود سهام و اقدامات شرکتی را ارائه دهد و به همان قوانین افشا و گزارش‌دهی بازارهای مدرن پایبند باشد. هر چیزی کمتر از این استاندارد، تنها یک دارایی فانتومی (Ghost Asset) خواهد بود که فاقد ارزش ذاتی و امنیت لازم برای سرمایه‌گذاری است. نقش نهادهای نظارتی مانند سازمان بورس و اوراق بهادار آمریکا (SEC) در این مرحله حیاتی است. این نهادها به صراحت اعلام کرده‌اند که سهام توکن‌شده نیز اوراق بهادار محسوب شده و مشمول تمام تعهدات نظارتی خواهند شد.

خطرات نادیده گرفته‌شده: نقدینگی و بازارهای سایه

در کنار همه هیاهوها، خطرات معاملات سهام روی زنجیره اغلب نادیده گرفته می‌شوند که بارزترین آن تهدید کم‌بحث‌شده نقدینگی (Liquidity) است. دارایی‌های روی زنجیره سریع معامله می‌شوند، اما این به معنای عمق بازار (Market Depth) نیست. تحقیقات آکادمیک نشان می‌دهد که دارایی‌های توکن‌شده، حتی آنهایی که پشتوانه واقعی دارند، با پرتگاه‌های شدید نقدینگی به ویژه در زمان نوسانات بالا مواجه می‌شوند. سهام ترکیبی (Synthetic Equities) با دفتر سفارشات کم‌عمق و نقدینگی ناکافی برای جذب فشار فروش، مانند بمب‌های ساعتی هستند که هر لحظه ممکن است منجر به سقوط ناگهانی بازار (Flash Crash) شوند. خطر دیگر، تلاش برای دور زدن قوانین با این ادعا است که محیط بلاکچین "خارج از حیطه قضایی" قرار دارد. اگر شرکت‌ها یا صرافی‌ها قوانین اوراق بهادار را با این استدلال نادیده بگیرند، کل سیستم می‌تواند به عنوان یک بازار سایه (Shadow Market) معرفی شده و اعتماد سرمایه‌گذاران را به طور کامل از دست بدهد.

جمع‌بندی: ارتقا دادن، نه توخالی کردن بازارها

پتانسیل مثبت معاملات سهام روی زنجیره بسیار巨大 است، اما تنها در صورتی محقق می‌شود که حمایت‌های مربوط به حفاظت از دارایی، نقدینگی و قوانین از بازارهای عمومی آزمایش‌شده به محیط جدید منتقل شود. استانداردها باید ارتقا یابند تا نیازهای اقتصادی برای ایمنی سرمایه‌گذار را برآورده کنند، در غیر این صورت توکن‌سازی سهام به حاشیه رانده خواهد شد. توکن‌سازی باید بازارهای سهام را ارتقا دهد، نه اینکه آنها را توخالی کند. این امر مستلزم رهبری فرآیند توسط تضمین‌های امنیتی و رعایت مقررات است. صنعت بلاکچین و فعالان حوزه وب۳ در آستانه یک انتخاب سرنوشت‌ساز قرار دارند: یا توکن‌سازی سهام را به عنوان یک ارتقای واقعی بپذیرند و از سرمایه‌گذاران محافظت کنند، یا از این فناوری برای فرسایش پایه‌های اعتماد در بازارهای عمومی استفاده نمایند. نتیجه این انتخاب در آینده‌ای نه چندان دور آشکار خواهد شد.

خطرات نقدینگی و سقوط سریع

شکاف نقدینگی: نقطه ضعف پنهان توکن‌سازی سهام

در زیر سطح جذابیت بازارهای سهام مبتنی بر بلاک‌چین، مانند معاملات ۲۴/۷ و تسویه‌حساب فوری، یک چالش بنیادی نهفته است: مساله نقدینگی. در حالی که دارایی‌های مبتنی بر بلاک‌چین با سرعت بالا معامله می‌شوند، این سرعت به معنای وجود عمق بازار نیست. تحقیقات آکادمیک نشان می‌دهد که دارایی‌های توکن‌شده، حتی آن‌هایی که پشتوانه دارایی واقعی دارند، با "شکاف‌های شدید نقدینگی" مواجه هستند، به خصوص در زمان افزایش نوسانات بازار. این بدان معناست که در شرایط پراسترس، ممکن است خریدار یا فروشنده کافی برای جذب حجم معاملات بزرگ وجود نداشته باشد و یک سفارش نسبتاً بزرگ بتواند قیمت را به طور غیرمنطقی و شدیدی جابه‌جا کند.

سناریوی سقوط سریع: وقتی سرعت به دامن زدن به بحران کمک می‌کند

در دنیای سنتی، سازوکارهایی مانند دلالان و بازارسازان برای تامین نقدینگی و جلوگیری از نوسانات مهارگسیسته وجود دارند. اما سهام توکن‌شده مصنوعی با کتاب سفارش‌های کم‌عمق و نقدینگی ناکافی برای جذب فشار فروش، در واقع "سقوط‌های سریع بالقوه" هستند. تصور کنید یک خبر منفی باعث شود گروهی از سرمایه‌گذاران همزمان اقدام به فروش کنند. در غیاب نقدینگی کافی، قیمت به شکل فاجعه‌باری سقوط خواهد کرد و این سقوط به دلیل سرعت ذاتی شبکه‌های بلاکچین در عرض چند ثانیه یا دقیقه رخ می‌دهد، نه چند ساعت یا چند روز. این سرعت عمل دوگانه است: هم یک مزیت محسوب می‌شود و هم در صورت عدم وجود حفاظت‌های لازم، یک تهدید بزرگ برای ثبات بازار است.

تهدید بازار سایه‌ای و موضع شفاف تنظیم‌گران

یک خطر مرتبط، تلاش برخی پلتفرم‌ها برای دور زدن قوانین بازار سرمایه با این ادعا است که محیط بلاکچین "خارج از حیطه قضایی" قرار دارد. چنین اقدامی می‌تواند به ایجاد یک "بازار سایه‌ای" منجر شود که فاقد نظارت و حمایت‌های قانونی لازم برای سرمایه‌گذاران است. در این صورت، کل سیستم در معرض خطر از دست دادن اعتماد و سقوط کامل قرار می‌گیرد.然而، تنظیم‌گران در این زمینه ساکت ننشسته‌اند. برای مثال، کمیسیون بورس و اوراق بهادار آمریکا (SEC) به صراحت اعلام کرده که سهام توکن‌شده仍 به عنوان اوراق بهادار طبقه‌بندی می‌شوند و مشمول تمام تعهدات نظارتی خواهند بود. به بیان ساده، توکنی که شکل سهام دارد، مانند سهام معامله می‌شود و رفتارش شبیه سهام است، در واقع یک سهام محسوب می‌شود. هر چیزی کمتر از این، بدون بررسی‌های انطباق نظارتی، تنها یک "دارایی شبح" بی‌ارزش است.

راه پیش رو: انتقال حفاظت‌ها به دنیای جدید

برای اینکه توکن‌سازی سهام به یک ارتقای واقعی تبدیل شود و نه یک تهدید، باید محافظت‌هایی که بازارهای عمومی قابل اعتماد را می‌سازند، به طور کامل به معادل‌های توکن‌شده آن‌ها منتقل شود. این انتقال تنها در صورتی می‌تواند موفق باشد که:

• حقوق واقعی سهامداران: توکن‌ها باید حقوق authentique سهامداران، از جمله ادعاهای قابل اجرا برای سود سهام و اقدامات شرکتی را ارائه دهند.
• شفافیت و گزارش‌دهی: پایبندی به قوانین افشا و گزارش‌دهی مشابه بازارهای مدرن سنتی ضروری است.
• حاکمیت و نگهداری امن: مکانیک معاملات باید در یک قرارداد هوشمند ایمن ریشه داشته باشد و سیستم‌های نگهداری و حاکمیتی که زیربنای بازارهای مشروع هستند، حفظ شوند.

تنها در این صورت است که مزایای عظیم معاملات سهام روی بلاکچین، مانند دسترسی جهانی آسان‌تر، مالکیت جزءبه‌جزء و تسویه‌حساب قابل پیش‌بینی، می‌تواند بدون قربانی کردن امنیت و ثبات محقق شود. استانداردها باید بالا بروند تا نیازهای اقتصادی برای ایمنی سرمایه‌گذاران را برآورده کنند، در غیر این صورت سهام توکن‌شده به حاشیه رانده خواهند شد. انتخاب صنعت در آینده نزدیک مشخص خواهد کرد که آیا این فناوری برای ارتقای بازارهای سهام به کار می‌رود یا برای تضعیف آن.

انتخاب بین ارتقا یا تخریب بازارها

وعده مدرنیزاسیون: جذابیت‌های تجارت توکن‌شده سهام

با نزدیک شدن به سال ۲۰۲۶، فشار برای انتقال بازارهای سهام به روی زنجیره (On-Chain) در حال افزایش است. وعده معاملات ۲۴ ساعته و ۷ روز هفته، تسویه‌حساب تقریباً آنی در سطح جهانی و دسترسی بی‌درنگ، توجه بسیاری را به خود جلب کرده است. آنچه قبلاً پشت زیرساخت‌های کارگزاری‌ها قفل شده بود، اکنون توسط حامیان به عنوان «مدرن‌سازی» ستایش می‌شود. تجارت توکن‌شده سهام می‌تواند معاملات را تقریباً فوری تسویه کند، چرخه‌های دست و پاگیر مرتبط با این شکل از تجارت را کاهش دهد و سرمایه را سریع‌تر برای استفاده بهینه آزاد نماید. مزایای ملموسی مانند دسترسی آسان‌تر سرمایه‌گذاران فرامرزی، مالکیت جزئی (Fractional Ownership)، موانع کم‌تر قضایی و مزیت اصلی در برابر گزینه‌های غیرتوکن‌شده یعنی سرعت، جذابیت این انتقال را آشکار می‌سازد. برای اولین بار، سرمایه‌گذاران خرد به یک واسطه حضوانی برای دسترسی به سهام بلوچیپ بخش‌بندی شده نیاز ندارند. مشارکت بلاکچین و قابلیت‌های سرعت آن، بازارهای سهام را به سوی دسترسی جهانی به جای تقسیم‌بندی جغرافیایی می‌گشاید.

پشت پرده کارایی: چالش‌های نظارتی و خطر نقدینگی

با این حال، در پشت ظاهر فریبنده کارایی، این واقعیت نهفته است که انتقال سهام به بلاکچین، مقررات، نابرابری ساختاری یا ریسک را از بین نمی‌برد. اگر صنعت بدون انضباط در این مسیر پیش برود، انتقال به تجارت سهام روی زنجیره می‌تواند محافظت‌هایی که بازارهای عمومی را قابل اعتماد می‌سازند، از بین ببرد. توکن‌سازی سهام در عمل، یک آزمایش جدید در ساختار بازار است، اما با عواقبی که بسیار فراتر از رفاه است. در میان همه این شور و هیجان، خطرات تجارت سهام روی زنجیره اغلب نادیده گرفته می‌شود که مهم‌ترین آن تهدید کم‌تر بحث شده «نقدینگی» است. دارایی‌های روی زنجیره سریع معامله می‌شوند، اما این لزوماً به معنای معامله عمیق نیست. تحقیقات آکادمیک نشان می‌دهد که دارایی‌های توکن‌شده (حتی آنهایی که پشتوانه واقعی دارند) با پرتگاه‌های شدید نقدینگی مواجه هستند، به ویژه در هنگام spikes نوسانات. سهام合成ی با دفتر سفارشات نازک و نقدینگی ناکافی برای جذب فروش‌های گسترده، تنها در انتظار رخ دادن flash-crash ها هستند. اگر شرکت‌ها یا صرافی‌ها سعی کنند با ادعای اینکه «روی زنجیره بودن» برابر با «خارج از حاکمیت بودن است، از قانون اوراق بهادار دور بزنند، کل سیستم می‌تواند پس از برچسب خوردن به عنوان یک بازار سایه‌ای سقوط کند.

راه پیش رو: تلفیق حفاظت‌های سنتی با نوآوری

زمان آن فرا رسیده است که انتخاب کنیم: یا توکن‌سازی سهام را به عنوان یک ارتقای واقعی بپذیریم و از سرمایه‌گذاران محافظت کنیم، یا از بلاکچین به عنوان سلاحی برای تخریب محافظت‌هایی که بازارهای عمومی را قابل اعتماد می‌کنند، استفاده نماییم. سهام توکن‌شده باید حقوق واقعی سهامداران را اعطا کند، ادعاهای قابل اجرا برای سود سهام و اقدامات شرکتی را شامل شود و به همان قواعد افشا و گزارش‌دهی بازارهای مدرن پایبند باشد. نهادهای نظارتی مانند سازمان بورس و اوراق بهادار آمریکا (SEC) موضع خود را روشن کرده‌اند؛ آنها اعلام کرده‌اند که سهام توکن‌شده همچون اوراق بهادار طبقه‌بندی می‌شوند و مشمول تعهدات نظارتی کامل خواهند بود. یک توکن که شکلی شبیه سهام دارد، مانند سهام معامله می‌شود و رفتاری شبیه سهام دارد، یک سهام است. هر چیزی کمتر از این و فاقد بررسی‌های انطباق نظارتی، یک دارایی فانتومی است، نه بیشتر. محافظت‌های حضوانی، نقدینگی و حقوقی باید از بازارهای عمومی آزموده شده به محیط جدید منتقل شوند. این انتقال باید مکانیک معاملاتی داشته باشد که در یک قرارداد هوشمند (Smart Contract) ریشه دارد و حضوانت، افشا و حاکمیتی که اساس بازارهای قانونی موجود را تشکیل می‌دهند، حفظ کند.

نتیجه‌گیری: ارتقا یا تخریب؛ انتخاب صنعت

توکن‌سازی باید بازارهای سهام را ارتقا دهد، نه اینکه آن را توخالی کند، تا سهام توکن‌شده بتواند پاسخگویی مورد نیاز بازارهای سهام مدرن را حفظ نماید. استانداردها باید افزایش یابند تا نیازهای اقتصادی برای ایمنی سرمایه‌گذار را برآورده کنند، در غیر این صورت سهام توکن‌شده به حاشیه رانده خواهد شد. پتانسیل مثبت تجارت سهام روی زنجیره بسیار زیاد است، اما تنها در صورتی محقق می‌شود که صنعت، نظم و انضباط لازم را در پیش گیرد و اجازه ندهد هیجان فناوری، زیرساخت‌های امنیتی ضروری را تحت الشعاع قرار دهد. صنعت در زمان مقرر انتخاب انجام شده را آشکار خواهد کرد. این انتخاب سرنوشت‌ساز مشخص خواهد کرد که آیا این تحول به یک پیروزی پوچ برای همه طرف‌ها تبدیل می‌شود یا یک گام بلند واقعی به سوی آینده‌ای شفاف‌تر، کارآمدتر و در دسترس‌تر برای بازارهای مالی جهان.

نتیجه‌گیری و چشمانداز آینده

تقابل فرصت‌ها و تهدیدهای توکن‌سازی سهام

مسیر پیش‌روی صنعت مالی در آستانه سال ۲۰۲۶، میان دو قطب امیدواری و هشدار در نوسان است. از یک سو، توکن‌سازی سهام وعده تحولی شگرف را می‌دهد: دسترسی جهانی ۲۴/۷، تسویه‌حساب تقریباً мгновенный و مالکیت جزئی برای سرمایه‌گذاران خرد. این ویژگی‌ها می‌توانند ساختارهای سنتی و کند کارگزاری‌ها را متحول کنند. اما از سوی دیگر، شتابزده عمل کردن و غفلت از پیوند زدن سازوکارهای نظارتی موجود به دنیای جدید بلاکچین، می‌تواند به قیمت از دست رفتن اعتماد و ثبات بازارهای عمومی تمام شود. آینده به انتخاب صنعت بستگی دارد: آیا توکن‌سازی به عنوان یک ارتقای واقعی و ایمن پذیرفته می‌شود یا به ابزاری برای دور زدن قوانین تبدیل خواهد شد؟

لزوم انتقال کامل چارچوب‌های نظارتی به دنیای روی زنجیره

کلید موفقیت این انتقال، نه در فناوری صرف، که در تزریق همان سطح از حفاظت‌ها و شفافیت‌هایی است که بازارهای سنفی سهام را قابل اعتماد کرده است. یک توکن سهام باید دقیقاً تمام حقوق سهامداران، از جمله حق دریافت سود سهام، حق رأی در تصمیمات شرکتی و دسترسی به اطلاعات شفاف را به همراه داشته باشد. نهادهای نظارتی مانند SEC آمریکا به وضوح اعلام کرده‌اند که توکن‌های سهام، اوراق بهادار محسوب شده و مشمول تمام مقررات خواهند بود. هرگونه تلاش برای ایجاد «بازارهای سایه‌ای» خارج از حیطه قضایی، محکوم به شکست و عامل بی‌ثباتی است. بنابراین، قراردادهای هوشمندی که معاملات را اجرا می‌کنند، باید مبانی حقوقی و نظارتی را در خود جای دهند.

چالش نقدینگی و خطر سقوط‌های ناگهانی

یکی از بزرگ‌ترین خطراتی که اغلب نادیده گرفته می‌شود، مسئله عمق بازار و نقدینگی است. سرعت بالا در معاملات روی زنجیره لزوماً به معنای وجود خریداران و فروشندگان زیاد در زمان‌های پرنوسان نیست. پژوهش‌های آکادمیک هشدار می‌دهند که دارایی‌های توکن‌شده، حتی آن‌هایی که پشتوانه واقعی دارند، با خطر «پرتگاه‌های نقدینگی» مواجه هستند. اگر دفتر سفارشات یک سهام توکن‌شده کم‌عمق باشد، یک فروش بزرگ می‌تواند به سرعت باعث سقوط سریع و فاجعه‌بار قیمت شود. ایجاد زیرساخت‌های نقدینگی قوی برای توکن‌سازی سهام یک ضرورت絶م است.

توصیه نهایی: استانداردها باید ارتقا یابند

نگاهی به آینده نشان می‌دهد که پتانسیل معاملات سهام روی زنجیره فوق‌العاده است، اما تنها در صورتی که صنعت، استانداردهای خود را تا سطح الزامات اقتصادی برای ایمنی سرمایه‌گذاران ارتقا دهد. توکن‌سازی نباید بازارهای سهام را توخالی کند، بلکه باید با حفظ مسئولیت‌پذیری، آن‌ها را قدرتمندتر سازد. این به معنای ترجمه کامل حفاظت‌های مربوط به نگهداری دارایی، نقدینگی و قانونی از بازارهای آزمایش‌شده فعلی به معادل‌های توکن‌شده آن‌هاست. اگر استانداردها ارتقا نیابند، توکن‌سازی سهام به حاشیه رانده خواهد شد. انتخاب نهایی صنعت در آینده‌ای نزدیک آشکار خواهد شد و تعیین کننده این خواهد بود که آیا این فناوری تحول‌آفرین خواهد بود یا یک آزمایش پرهزینه.